HOLLISTIC – Katarzyna Dembowska

To symboliczna praca terapeutyczna, wykorzystująca świadomy oddech, wizualizacje oraz metafory, prowadząca do uświadomienia sobie przyczyn blokad emocjonalnych i fizycznych. Praca głównie polega na intuicyjnym prowadzeniu Klienta wgłąb jego Istoty, co pozwala na nawiązanie głębokiego kontaktu z samym sobą, przeżycie i uwolnienie zablokowanych w ciele emocji, rozwiązanie nieuświadomionych konfliktów, przywrócenie zaburzonego porządku w relacjach rodzinnych, czy partnerskich.

Efektami takiej pracy są: ustąpienie symptomów chorobowych, uwolnienie od stanów lękowych, apatii, czy bezsenności; większa świadomość samego siebie, samoobserwacja i autorefleksja, które pozwalają na bieżąco korygować stare dysfunkcyjne wzorce postrzegania świata i wzorce zachowań. Wzmaga się poczucie obecności w chwili obecnej oraz doznań zmysłowych (większa wrażliwość na czucie), a także pojawia się uczucie ulgi (uwolnienia), większej swobody, radości, kreatywności.

Aby skutecznie dokonać zmiany w życiu, potrzebna jest Świadomość.
Czym ona jest? To stan wewnętrznego rozpoznania tego, co jest, tego, co dzieje się na najgłębszych wymiarach mojej Istoty, tego, co mną powoduje.
Tak długo jak nie jestem tego świadoma, tak długo nie mam żadnego wpływu (lub niewielki) na to, w jaki sposób toczy się moje życie. Realizuję wówczas scenariusze pochodzące z zapisanych we mnie programów rodzinnych i międzypokoleniowych oraz żyję jako produkt systematycznego warunkowania mnie przez osoby ważne oraz instytucje.
Jak mogę mieć wpływ na coś, o czego istnieniu nie mam pojęcia?
Więc żyję jak robot, codziennie powtarzający utarte schematy.

Jak skontaktować się ze Świadomością?

Są różne sposoby na to, aby odkryć programy, wzorce oraz dynamiki kierujące mną z poziomu nieświadomego. Wtedy to, co nieświadome zostaje uświadomione, czyli staje się częścią mojej Świadomości. Odkrywam co mną powodowało „zza kurtyny” i mogę zdecydować, że nie gram już dłużej w tę grę lub „odinstalować stare oprogramowanie”. Odzyskuję decyzyjność.
Te metody to m.in.: praca w wiedzącym polu, techniki oddechowe, wizualizacje.
Zapraszam na sesje indywidualne, podczas których to, co nieświadome, staje się uświadomione. Jakie to może mieć konsekwencje dla Ciebie? To prawdziwa zmiana na najgłębszych poziomach Twojej Istoty.

Chcę dziś napisać kilka słów o tym, czym zgodnie z moim doświadczeniem jest duchowe uzdrawianie.

Według mnie, jest to nic innego, jak poznawanie siebie – na różnych poziomach swojej Istoty i wskutek tego – poszerzanie własnej świadomości, czyli to, co pierwotnie było nieuświadomione, z czego nie zdawaliśmy sobie sprawy, teraz wychodzi na jaw – możemy się z tym skontaktować na płaszczyźnie swojej świadomości.

Skoro mówimy o „uzdrawianiu” to skojarzenia mogą nas prowadzić do chorób czy symptomów, jakie odczuwamy w ciele (fizycznym). I rzeczywiście, na pewnym etapie pracy z rozpoznawaniem siebie, okazuje się, że ciało reaguje bólem na blokadę energetyczną, która wytworzyła się w ciele wskutek „stresu”, czyli fizjologicznej reakcji na niespodziewane dla nas, bolesne wydarzenie. Czyli można powiedzieć, że miał miejsce w ciele swoisty „skórcz”, którego celem było przepompowanie większej ilości krwi po to, aby nam pomóc w sytuacji, która wymagała od nas większej niż zwykle mobilizacji.
I teraz, kiedy bodziec stresowy minął (o ile była to sytuacja jednorazowa), teoretycznie ciało może się już rozprężyć i przywrócić zwykłe, normalne funkcjonowanie, czyli przepływ płynów w komórkach i energii w meridianach.
I rzeczywiście – u zwierząt tak się dzieje – zwierzę potrzęsie się – wyrzuci z ciała stres i biegnie dalej, jakby się nic nie stało.

A jak jest z nami, ludźmi? Czy my umiemy „wytrząsać” z ciała stres i zapominać, że taka sytuacja miała miejsce? Hmm.. na to pytanie, każdy może sobie odpowiedzieć sam. Ja wiem, że często z nami bywa tak, że dana sytuacja minęła, a my cały czas w niej tkwimy – w naszej głowie – analizujemy, przeżywamy „a mogłem postąpić wtedy tak, mogłam się zachować inaczej, gdybym tylko nie zrobiła, powiedziała, etc.” – i w ten sposób to dawne wydarzenie ma na nas wpływ jeszcze przez kolejne dni, miesiące, czy lata. Jednym z trudniejszych doświadczeń jest dla człowieka strata: najbliższych osób (śmierć, rozwód, rozstanie), majątku, pracy, własnej wartości na skutek np. publicznego ośmieszenia, pomówienia. Takie rany, jak wiemy, goją się długo, a chwilowy stres „sytuacyjny” zamienia się w stres przewlekły. I żyjemy tacy pokurczeni, przygaszeni, smutni, bez życia. Mówi się o takich ludziach, że żyją przeszłością – gdzieś zatopieni przy ludziach, miejscach, czy wydarzeniach, które dawno odeszły. To, co dzieje się dziś, teraz, jakby umykało ich uwadze. Zapatrzeni w dal, wyczekujący, że coś się jeszcze odmieni i powróci ich dawne szczęście.

I tu może pomóc uzdrowiciel duchowy, którego zadaniem nie jest zdjęcie/rozpuszczenie blokady i uwolnienie od bólu, ale identyfikacja blokady i umożliwienie osobie dotkniętej bólem skontaktowania się z nim i podjęcia decyzji, czy chce tę starą sytuację dalej trzymać, czy też chce sobie wybaczyć i puścić to, co było w niepamięć. To jest źródłem prawdziwego uzdrowienia: sytuacja w której każdy człowiek dotknięty bólem – jako suweren, czyli Istota obdarzona wolną wolą, decyduje się na kontakt ze źródłem swojego cierpienia i następnie: odpuszczenie, sobie, okolicznościom, innym ludziom, tak, aby to dawne wydarzenie nie miało już dłużej nad nim kontroli. W ten sposób człowiek odzyskuje swoją wolność, witalność, zdrowie i nowe chęci do życia.

W taki sposób odbywa się duchowe uzdrowienie: dokonujesz go sam, przy udziale i prowadzeniu uzdrowiciela duchowego, który ten proces katalizuje piękną i czystą energią Bezwarunkowej Miłości.

Podczas pracy z drugim człowiekiem, moim celem jest powrót Klienta do równowagi, czyli do stanu pokoju z sobą samym – i w konsekwencji – także z otoczeniem.

Podczas sesji patrzymy na to, co powoduje nie-pokój, wchodzimy z tym w kontakt, docieramy do przyczyny i zajmujemy się troskliwie tym, co tak mocno doprasza się naszej uwagi. Tak, w tej pracy chodzi głównie o uwagę, o kontakt z tym, od czego
Klient uciekał.

Dziś, podczas zbiorowej kwarantanny, kiedy obszar ucieczki mocno się skurczył,
to co doprasza się naszej uwagi może się szczególnie mocno ujawniać pod postacią lęku, apatii, obniżonego nastroju, drażliwości, czy złości. Kiedy obserwujesz takie stany/reakcje u siebie, oznacza to, że coś w Tobie dopomina się Twojej uwagi.
Tak, już na samą myśl o tym możesz poczuć się nieprzyjemnie. Warto jednak pamiętać, że przed sobą nie ma ucieczki.
I im dłużej taki stan – napięcia, czy apatii – będzie trwał, tym większe mogą być jego konsekwencje, tym bardziej, że nie ma dokąd uciec. A wokół są Twoi najbliżsi: żona, mąż, dzieci, zwierzęta domowe, rodzice, czy teściowie. I życie, którego nikt nie zatrzymał.

Więc może, zamiast generować i eskalować napięcie, masz ochotę zmierzyć się
ze swoim wewnętrznym „demonem”?
Chętnie spotkam się z Tobą telefonicznie lub online – nie potrzebujemy się widzieć, wystarczy, że się słyszymy.
To pomaga. Być może właśnie po to jest ten szczególny czas, którego nikt z nas nie planował?

„Wiosenne porządki – zaczynam od siebie”.
Zapraszam: 505-93-13-14.
Katarzyna Dembowska

Zdjęcie z Internetu

Nie istnieje coś takiego jak „spokojny umysł”.
Cały spokój jest poza umysłem. Umysł nieustannie czymś się zajmuje – tworzy i przetwarza tak zwane informacje, dane, ciągi myślowe, planuje, rozstrzyga, zastanawia się, gdyba, żałuje, ponagla, kłóci się (sam ze sobą), zajmuje stanowisko, udowadnia rację, tworzy teorie, hipotezy, a potem produkuje dowody na ich „prawdziwość”. Gada, gada, gada.. Nieustannie jest w ruchu, w dążeniu ku czemuś: „musisz mieć cele w życiu, bo inaczej do niczego nie dojdziesz, cele muszą być realne (SMART), musisz widzieć siebie na końcu tej drogi, jesteś ZWYCIĘZCĄ!”.

W umyśle zawsze jest jakiś niedosyt lub brak: „nie mam pieniędzy, nie mam partnera/partnerki, nie mam wymarzonej pracy, domu, samochodu, chcę być piękna, doskonała, kochana, jedyna, podziwiana/-y, mieć władzę, kontrolę, znaczenie, chcę być kimś, Człowiekiem Sukcesu, chcę zbudować swoją markę, chcę aby o mnie mówili, pisali, chcę być SŁAWNY, chcę być milionerem..”.

W umyśle zawsze za czymś gonimy i jak tylko to osiągniemy, co się zdarza, bo realistycznie wyznaczone SMART cele jesteśmy w stanie efektywnie zrealizować, to okazuje się, że kolejne już czekają do zaplanowania i wykonania. Stajemy się robotami do realizacji zadań, które mnożą się na naszych oczach w zagęszczającym się, umykającym czasie.. Listy zadań, planery, kalendarze mają nam pomóc ustrukturyzować „nasz” czas. Biegi, siłownia, poranna joga, sauna, fitness, spacer z psem, jazda na rowerze, praca (nowe i coraz bardziej skomplikowane zadania, ambicja, zaangażowanie, ciężka praca, zostawanie po godzinach, praca w weekendy, coraz większa samodzielność w podejmowaniu decyzji, pięcie się po szczeblach kariery, kursy, coaching, mentoring, rozwój osobisty – nie możesz odstawać od innych, jak stoisz w miejscu to się cofasz, języki obce, programy komputerowe, kolejne nowe super aplikacje, metodologie, certyfikaty…….), zakupy, kosmetyczka, fryzjer, zabiegi estetyczne, zdrowa dieta albo catering, markowe ubrania, prasówka (trzeba być na bieżąco, mieć rękę na pulsie, krótki czas reakcji to twoja przewaga, nie daj się konkurencji zaskoczyć), bądź trendseterem, pisz bloga, nagrywaj vloga, stwórz jak największą grupę odbiorców, zaskakuj ich – codziennie coś nowego, żadnej nudy, dłużyzn, ma być kolorowo, dynamicznie, interesująco, zwięźle, krótko i na temat, z poczuciem humoru, w dobrej estetyce i przyjemnie, żeby widz się czegoś nauczył, ale żeby go to nie przytłoczyło, wiedza w małych dawkach, klawisze akcji – ma być interaktywnie, zaangażuj go, zarzuć haczyk – rozdawaj darmowe mini-kursy, stwórz listę mailingową, cyklicznie wydawaj newsletter..).
Ta lista nie ma końca.
Jak w Windowsie: z jednych okien otwierają się kolejne, i kolejne, i…

STOP

Gdzie jesteś Człowieku? Czujesz jeszcze cokolwiek? Czujesz swój puls?
Wierz, że oddychasz? Potrafisz się zatrzymać, czy napawa Cię to zbyt wielkim lękiem?
Czy widzisz, dokąd to wszystko ZMIERZA?
Czy tak wyobrażasz sobie szczęśliwe i spełnione Życie?
Human doing zastąpiło human being.
Kim jesteś bez TEGO WSZYSTKIEGO, bez całej tej barwnej opowieści o „sobie”?
Przelęknionym małym chłopcem? Zagubioną małą dziewczynką?
Przychodzisz do mnie i mówisz: mam zdiagnozowaną depresję, nie chce mi się wstawać z łóżka, nie mam na nic ochoty..
To nie depresja – to konsekwencje szalonego umysłu i tego, że dałeś się wciągnąć w jego plan na Twoje życie. Twój plan nie został jeszcze odkryty.
A może nie ma żadnego planu? A może nie ma niczego, ani nikogo, o co chciałbyś zaBIEGAĆ? Może wcale nie na tym polega życie?
A na czym? – zapytasz.
To właśnie jest do odkrycia. Poza umysłem. Poza czasem. Poza gonitwą..

Odkryłam tę piękną krainę dla siebie i tak: ona istnieje i dotarcie do niej jest możliwe. W sobie, jedynie w sobie, nie w świecie zewnętrznym. Kiedy wszystko się zatrzyma, kiedy staną zegary, świat zamilknie, kiedy usłyszysz i poczujesz ruch swojego serca, swój oddech, usłyszysz prawdziwe odgłosy które dochodzą do Ciebie teraz z przestrzeni w której jesteś.

To bezkresna przestrzeń spokoju, wolności, radości i mocy. I nie są to slogany, czy puste słowa. To przestrzeń z której odpadły wszelkie wytwory umysłu: strach, walka, choroby, samotność, poczucie braku, czy pustki, śmierć. To nieskończona pełnia, błogostan, Raj.
Tak, ponoć byliśmy kiedyś w Raju – tam zaczęła się nasza historia, a skonsumowanie owocu z drzewa poznania „dobrego i złego” nas stamtąd wypędziło. Skończyła się jedność, idylla, beztroska, bezwstyd,
a zaczęło. .. cierpienie: ból, wstyd, wina, osądy, walka dobra ze złem, strach, poczucie oddzielenia, pustki, izolacji..
Ze Świata Ducha wkroczyliśmy do świata umysłu, iluzji, do świata zewnętrznego. Chcieliśmy poszerzyć nasze doświadczenie, doświadczyć tego wszystkiego czym nie jesteśmy, tego wszystkiego, co nie jest Miłością..

Ale jest droga do Domu, istnieje. I jest Dom. I nic specjalnego nie trzeba robić, aby tu trafić: to tylko kwestia mojego wyboru, świadomej decyzji, gdzie chcę teraz przebywać: w świecie Ducha, pełni, w którym istnieję naprawdę,
czy w „Vegas” – świecie zewnętrznym, pełnym kolorowych neonów, nigdy niespełnionych nadziei i niedotrzymanych obietnic,
w którym zawsze będę za czymś czy za kimś biec..

„Dziwny ten świat
Świat ludzkich spraw
Czasem aż wstyd przyznać się.
A jednak często jest
Że ktoś słowem złym
Zabija tak jak nożem”.

Kiedy patrzę na dzieci, to widzę jak wiele je kosztuje TRZYMANIE RODZICÓW PRZY SOBIE..ile robią i jak wielką płacą cenę, aby ich rodzice się nie rozstali, bywa, że jest to cena choroby. Tak, jakby dziecko za pomocą objawów, z całych sił przyciągało rodziców ku sobie. Jakby jedynym celem jego życia było to, aby relacja rodziców trwała..

Bywa, że także już po rozstaniu rodziców, dziecko nadal ze wszystkich sił – trzyma ich razem. Może wtedy odczuwać różnego rodzaju bóle w ciele (tak, jakby starało się utrzymać przy sobie dwa rozjeżdżające się kontynenty), osłabienie, brak energii (tyle je to kosztuje), niemożność skoncentrowania uwagi na tym, co tu i teraz (bo jego cała uwaga skierowana jest właśnie na rodziców – tak bardzo chce im pomóc). Stąd złe wyniki w szkole, a rodzic się denerwuje, stosuje kary, by zmotywować dziecko do nauki..krzyczy, czasem uderzy..

Popatrz na swoje dziecko w kontekście Twojej relacji z partnerem/partnerką (Tatą/Mamą dziecka). Popatrz uważnie i prawdziwie. I zobacz, jak wiele Wasze dziecko DLA WAS (czasem ZA WAS) robi. I uznając to pomóż mu. Stań w miejscu, w którym ono stoi i popatrz z jego perspektywy na Waszą relację. I poczuj, czy łatwo jest TAM stać. Co czuje Wasze dziecko, kiedy właśnie TAM stoi. Między Wami.
Może się okazać, że ta sytuacja przypomina Twoją perspektywę z czasów dzieciństwa.
I tak jest przekazywana dalej – z pokolenia na pokolenie – historia konfliktów, zranień, chorób i cierpienia.

Chyba, że Ty zdecydujesz się ją uzdrowić. Dla siebie, Twojego dziecka i przyszłych pokoleń. Możesz to zrobić, świadomie podejmując taką decyzję. I odważnie stanąć
w prawdzie, patrząc z otwartymi oczami i sercem na to, co było i na to co jest.
To może okazać się najlepszą diagnozą – dla Ciebie, bo dla dziecka żadna diagnoza
już nie będzie potrzebna. Ani kuracja, kiedy Ty zajmiesz się uzdrawianiem swojej Duszy i swojego Życia. Jak dorosły – świadomie, odpowiedzialnie, konsekwentnie, prawdziwie.

(zdjęcie z Internetu – dziękuję pięknie Autorowi)

Dziś odkryłam, że istnieją we mnie dwa rodzaje odwagi:
– pierwsza – prowadzi mnie w głąb siebie, abym mogła doświadczyć tego, kim jestem, popatrzeć na siebie w prawdzie wszystkich moich aspektów – tych lubianych i tych odrzucanych; dalej, wiedzie mnie pierwsza odwaga przez piękne, a czasem trudne wspomnienia aż do moich początków oraz łączy mnie z doświadczeniami i Losem moich Przodków. Patrz – mówi – a zrozumiesz.
A ja podążam za nią w ciszy, patrzę, obejmuję sercem i rozumiem, widząc całą swoją drogę.
I tutaj się uspakajam i zatrzymuję.